Heyboer tulp

Laatste weekend van een bijzondere tentoonstelling
van foto's van Anton Heyboer in Den Haag

Het is natuurlijk wat laat om nog even te waarschuwen dat de fototentoonstelling er alleen dit weekend nog is en dan eindigt. Maar ik wilde toch graag de indruk die het bij mij achterliet, doorgeven.

Ik vond deze tentoonstelling fantastisch!! Als je die drie fotografen bij elkaar ziet, dan krijgt ieder heel sterk zijn eigen gezicht. Veel duidelijker dan alleen.

 

Fieret Fieret
Fieret

 

In de eerste ruimte hing het werk van Gerard Fieret. Een goede fotograaf. Hij was echt mens tussen mensen. In een grote stad met allerlei vriendinnen die voor hem poseerden. Wisselwerking met de buitenwereld.

 

Tichy

Tichy

Tichy

 

Dan, in de volgende ruimte, Miroslav Tichy, die ik erg mooi vind. Ik heb niet eens zo heel precies naar aparte foto’s gekeken, maar de hele ruimte, met alle foto’s, vond ik prachtig. Ze waren klein, onscherp, soms zag je nauwelijks wat er op stond, maar ik zag de ziel van een man. Hij richtte zijn camera op “vrouw” op een mooie manier. Niet vies of zo, vaak juist zo dat je hun onschuld zag. Ze waren totaal wat ze waren, zonder dat ze zich bekeken voelden. Anton zou denk ik ook op die manier kijken. En die wilde ook altijd graag dat we onderling zaten te praten alsof hij er niet was, en hij dan alleen maar toekijken. Niet dat dat hem lukte... binnen een paar minuten hoorde je dan natuurlijk toch weer Anton.

 

Heyboer

 

En dan kreeg je de derde ruimte met “ons”. Dat knalde die ruimte uit!

Fieret werkte in een grote stad en ook als “een mens”.

Tichy in een kleine stad, ver van alle grote steden, in een heel beperkt gebied. Hij had zich afgekeerd van de mensen en keek naar de wereld als een film, niet eens een erg duidelijke film. Totaal alleen.

Anton werkte in één huis en meer niet. Daardoor krijg je een gigantische samengebalde energie. Ik heb dat nooit zo duidelijk gezien als in deze tentoonstelling. Tichy is eerder poëtisch, Anton is krachtig. Ik kon ook voor het eerst zien hoezeer Anton niet zelf bestaat maar helemaal een is met zijn omgeving. We wisten wel dat hij iedere dag zichzelf opnieuw moest laten bestaan. Meestal door heel veel werk te maken, daaraan zag hij dan dat hij toch bestond. Maar in de foto’s zie ik dat hij tegelijk een geheel was met zijn omgeving. Dus ook met ons. Dat verklaart ook al die kracht die hij aan alles in zijn leven gaf.

 

"Het onvermoeibaar epos"

Fototentoonstelling in het Haags Fotomuseum (onderdeel van het Gemeentemuseum).

2 October 2010 t/m 9 Januari 2011
Dinsdag tot Zondag 12:00 - 18:00 uur
Stadhouderslaan 43
2517 HV Den Haag
31 (0)70 - 33 811 44

Heyboer galerie

Heyboer webwinkel

molenpapier

Heyboer nieuwsbrief

 mail naar Lotti

hand Anton

 

 

 

Anton Heyboer