Schrijven over Anton Heyboer is schrijven over geest. Hoe doe je dat, wat is geest - hoe verwoord je geest – hoe herken je geest.
Als je je eigen identiteit niet kunt vinden in je omgeving, in de samenleving, en ook niet in je afkomst, dan ga je op zoek naar iets waar je je aan kunt vormen.
Vaak is dat een leraar, een meester, een psycholoog of een coach. Het kan ook een uniek mens zijn, die zelf al een authentieke manier van leven en denken gevonden heeft. En die bestaansrecht krijgt als het overdrachtelijk is, zodat hij anderen kan helpen hun eigen zijn te vinden.
Waarlangs je je eigenbeeld van wie je wilt zijn en wat je voor een ander kunt betekenen kunt verwezenlijken.
Geest herken je in de oorspronkelijkheid van iemand die eigen gedachten en denkbeelden kan vormen die in wezen geënt zijn op oude waarden en culturen maar toch vrij zijn van dogmatisch en dwang, voortkomend uit onschuld en wezens-eigenlijkheid. Het klinkt door tot de ziel van de ander en krijgt gehoor en geeft herkenning aan een diep verlangen dat in elk van ons is om gezien te zijn en herkend te worden. Anton was een geest van deze tijd maar ook universeel en heel oud en diep.
Als je dat erkent en herkent kun je de rijkdom van het leven aanvoelen in al het wezenlijke in kunst, muziek, creativiteit, natuur en mensen, en ben je vervuld van rijke geest en het besef verbonden te zijn met alle tijden en alle dingen, alle geloven en alle goden en geesten van deze aarde en daarbuiten.